Oyun terapisi, 3-11 yaş arası çocuklarda kullanılan bir terapi şeklidir. Yaşa ve gelişim aşamasına bağlı olarak çocuklar yetişkinlerin dil becerilerine sahip değildirler. Bir şeyler hissedebilirler ama çoğu durumda bunu ya bir yetişkine ifade edemezler ya da bunu ifade edecek güvenilir bir yetişkinleri yoktur. Öte yandan yetişkinler çocuğun sözlü ve sözsüz ipuçlarını yanlış yorumlayabilirler veya tamamen gözden kaçırabilirler. Çocuklar dünyayı ve onun içindeki yerlerini oyun yoluyla anlamayı öğrenirler. İçsel hislerini ve en derin duygularını dışa vurmakta özgür oldukları yer burasıdır. Ne arayacağınızı biliyorsanız oyuncaklar sembol görevi görebilir ve daha büyük anlamlar kazanabilir. Sıradan bir oyun zamanı gibi görünse de oyun terapisi bundan çok daha fazlasıdır. Oyun terapisti, oyun zamanını çocuğun sorunlarını gözlemlemek ve içgörü kazandırmak için kullanmaktadır. Terapist daha sonra çocuğun duyguları keşfetmesine ve çözümlenmemiş travmayla baş etmesine yardımcı olmaktadır. Çocuklar oyun yoluyla yeni başa çıkma mekanizmalarını ve uygunsuz davranışları nasıl yönlendireceklerini öğrenebilmektedirler. Bazı çocuklar biraz tereddütle başlasa da terapiste olan güvenleri artma eğiliminde olmaktadırlar. Çocuk daha rahat hale geldikçe ve aralarındaki bağ güçlendikçe, çocuk oyunlarında daha yaratıcı veya daha sözel hale gelebilmektedir. Oyun terapisi, terapiste ve çocuğun özel ihtiyaçlarına bağlı olarak farklılık göstermektedir. Başlangıç olarak terapist çocuğu oyun oynarken gözlemleyecektir. Ayrıca çocukla, ebeveynlerle veya öğretmenlerle ayrı ayrı görüşmeler yapmak isteyebilmektedir. Kapsamlı bir değerlendirmenin ardından terapist bazı terapötik hedefler belirleyecek, hangi sınırların gerekli olabileceğine karar verecek ve nasıl ilerleneceğine dair bir plan oluşturacaktır. Oyun terapistleri, çocuğun ebeveyninden ayrılmayı nasıl atlattığına, tek başına nasıl oynadığına ve ebeveyn geri döndüğünde nasıl tepki vereceğine çok dikkat etmektedirler. Bir çocuğun farklı türdeki oyuncaklarla nasıl etkileşime girdiği ve davranışlarının seanstan seansa nasıl değiştiğine dair çok şey ortaya çıkarılabilmektedir. Korkuları ve kaygıları gidermek, yatıştırıcı bir mekanizma olarak kullanmak ya da iyileşmek ve problem çözmek için oyunu kullanabilirler. Oyun terapistleri bu gözlemleri sonraki adımlar için bir rehber olarak kullanmaktadırlar. Her çocuk farklıdır, bu nedenle terapi bireysel ihtiyaçlarına göre uyarlanacaktır. Terapi ilerledikçe davranışlar ve hedefler yeniden değerlendirilebilmektedir. Oyun terapisinin potansiyel faydalarından bazıları şunlardır: -Belirli davranışlar için daha fazla sorumluluk almak -Başa çıkma stratejileri ve yaratıcı problem çözme becerilerini geliştirmek -Öz saygı -Empati ve başkalarına saygı -Kaygının hafifletilmesi -Duyguları tam olarak deneyimlemeyi ve ifade etmeyi öğrenmek -Daha güçlü sosyal beceriler -Daha güçlü aile ilişkileri -Oyun terapisi ayrıca dil kullanımını teşvik edebilir veya ince ve kaba motor becerilerini geliştirebilir.